Na mijn epistel van vorige week hoort een verslag te volgen, niet? Hoe hebben ze het nu uiteindelijk gedaan, hebben ze goed gegeten? En wat betekent goed eten als het Kerstmis is? Hebben ze veel gegeten? Hebben ze genoeg gezond gegeten of hebben ze gezond genoeg gegeten? Misschien is de kernvraag wel: ‘Hebben ze veel chips gegeten?’

Wel, ja er is zeker chips gegeten, drie dagen na elkaar, op de drie kerstfeesten, telkens bij de aperitief. En hebben ze ervan genoten? Ja, heel erg zelfs, de gelukzaligheid droop van hun gezichtjes! En daar heb ik dan weer van genoten!

Als ik denk aan leren eten en opvoeden over gezond eten, dan denk ik altijd aan wat ik zou willen dat mijn kinderen eten als ze zelf zullen kunnen kiezen. Wat gaan ze eten als Pim en ik helemaal niet meer in de hand hebben wat er in hun bord komt? Als je uitgenodigd bent bij iemand anders op een feest, dan heb je een beetje zo een omgeving, want dan heb je zelf niet in de hand wat er gegeten wordt.

Ik heb dus vooral gekeken en mij niet al teveel gemoeid.  Wat ik zag was dat we uiteindelijk allemaal wel wat gesnoept hebben en teveel van het niet zo gezonde gegeten.  Maar al bij al viel het eigenlijk allemaal wel mee met al het eten tijdens de feestdagen. Drie zaken hebben daar volgens mij toe bijgedragen:

• Enkele duidelijke regels, zoals chips alleen als het feest is, choco alleen op chocodag en speculoospasta eten we alleen in Belgie
• Dag in dag uit aanmoedigen om te proeven van nieuwe dingen of dingen die ze niet graag eten
• Het grote Kerstdiner Interview

Omdat we die (snoep-)regels heel consequent toepassen, zijn die zo duidelijk voor iedereen dat ze  absoluut niet in vraag gesteld worden of overtreden. Dat geeft rust en duidelijkheid, het werkt fantastisch.  Alleen de regel van speculoospasta moet een beetje aangepast, want enkelen onder ons willen in België dan ’s morgens, ’s middags en ’s avonds speculoospasta, dat moet beter…

Ik stond ervan versteld hoe de twee oudsten van heel veel verschillende zaken wilden proeven. Vooral van de soepen, er werd niet noodzakelijk veel van gegeten, maar alles werd geprobeerd. Ik moet echt volhouden met de soep van de week en de proefbordjes!

Het belangrijkste dat het Kerstdiner Interview bijgebracht heeft, is ,denk ik, beleefdheid. Ik heb niet teveel ‘Bah, bakkes en pfff’ gehoord, maar eerder: ‘hmm, dat vind ik niet zo heel lekker”. Dat is mij ook al heel veel waard!

Er is nog veel werk aan de winkel wat betreft het leren eten bij onze kinderen, maar dit moedigt mij aan in mijn missie. Ik zie verbanden tussen onze pogingen thuis om ze te leren goed te eten en wat ze doen als we het niet helemaal in de hand hebben.  Leren goed eten is iets wat elke dag gebeurt, op een feest moet je, denk ik, alles een beetje loslaten en kijken of je goed bezig bent en waar je eventueel moet bijsturen.

Ik ben ook benieuwd naar hoe het bij anderen verlopen is? En wat gebeurt er vanavond en morgen, komt er terug chips op tafel?